صبح چهارشنبه بود چند روزی بود درخدمت آقای زهرایی این استاد اخلاص وادب بودیم

اما از همان صبح باشنیدن این جمله از ایشان امروز روز آخری است که اینجا حضوردارم

انگار یکی از عزیزانم را داشتند ازمن می گرفتند تا به حال نسبت به هیچ کسی چنین

حسی را نداشتم حال وهوایم مثل زمانی بود که از حرم امام رضا وداع میکنم حس

عجیبی داشتم هنوزم وقتی بهش فکر میکنم این حس سرتا سر وجودم ومی گیرد آینقدر

این بزرگوار نفسشان حق است که ما را مرید خود کرد وامیدوارم که ما حداقل خوب شاگردیه

ایشان ومادر بزرگوارشان بی ی فاطمه را بکنیم درهمینجا دعا میکنم ای یگانه معبودم وای

هستی بخشم مرا ببخشای وعامل سخنان این بزرگوار بگردان ما را از برکات نفسهای حق

چنین بزرگانی محروم نگذار. که توبخشنده ومهربانی