فَمَنْ حَآجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَآءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُل تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَآءَنَا وَ أَبْنَآءَكُمْ وَ نِسَآءَنَا وَ نِسَآءَكُمْ

وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَاللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ‏ (آل‏عمران، 61)پس هر كه با تو،

بعداز علم و دانشى كه به تو رسيده است، درباره او (عيسى) به ستيز و محاجّه برخيزد

(واز قبولحقّ شانه خالى كند) بگو:

بيائيد پسرانمان وپسرانتان وزنانمان وزنانتان , خودمان را(كسى كه به منزله خودمان

است) وخودتان را بخوانيم، سپس (به درگاه خدا) مباهله و زارى كنيم ولعنت خدا را بر

دروغگويان قرار دهيم.

واژه‏ى «نَبتَهل‏» از ريشه‏ى «ابتهال‏» به معناى بازكردن دست‏ها و آرنج‏ها براى دعا، به سوى

آسمان است واين آيه به دليل اين واژه، به آيه‏ى مباهله‏ معروف گشته است.مباهله‏،يعنى

توجّهو تضرّع دو گروه مخالف يكديگر، به درگاه خدا و تقاضاى لعنت وهلاكت براى طرف مقابل

كه از نظراو اهل باطل است. در تفاسير شيعه و سنى و برخى كتب حديث و تاريخ مى‏خوانيم

كه در سالدهم هجرى، افرادى از سوى رسول‏خدا صلى الله عليه و آله مأمور تبليغ اسلام در

منطقه نجران از بلاد يمن شدند.

مسيحيانِ نجران نيز هيئتى را به نمايندگى از سوى خود براى گفتگو با پيامبر اسلام صلى

الله عليه و آله به مدينه گسيل داشتند. با وجود گفتگوهايى كه ميان آنان و پيامبر صلى الله

عليه وآله ردّ وبدل شد، باز هم آنان بهانه‏جويى كرده و در حقّانيّت اسلام ابراز ترديد مى‏كردند.

اين آيه نازل شد و خطاب به پيامبر فرمود: به كسانى كه با تو محاجّه و جدال كرده، و ازقبول

حقّ شانه خالى مى‏كنند، بگو: بياييد با فراخواندن فرزندان و زنان و خودمان، خدا را بخوانيم

و با حالت تضرّعو ابتهال بر دروغگويان نفرين كنيم و هر نفرينى كه دامن گروه مقابل را گرفت،

معلوم مى‏شود كه راه  او باطل است و با اين وسيله به اين گفتگو و جدال پايان دهيم.

هنگامى كه نمايندگان مسيحيان نجران، پيشنهاد مباهله را از رسول اكرم صلى الله عليه

و آله شنيدند، به يكديگر نگاه كرده و متحيّر ماندند. آنان مهلت خواستند تا در اين باره فكر

و انديشه ومشورت كنند. بزرگِ نصارى به آنها گفت: شما پيشنهاد را بپذيريد و اگر ديديد

كه پيامبر با سر وصداو جمعيّتى انبوه براى نفرين مى‏آيد، نگران نباشيد و بدانيد كه خبرى

نيست، ولى اگر با افراد معدودى به ميدان آمد، از انجام مباهله صرف‏نظر و با او مصالحه كنيد.

روز مباهله، آنها ديدند كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله همراه با دو كودك و يك جوان و

يك زن بيرون آمدند. آن دو كودك، حسن و حسين عليهما السلام و آن جوان، علىّ‏ بن ابى

‏طالب عليهما السلام و آن زن فاطمه‏ى زهرا عليها السلام دختر پيامبر صلى الله عليه و آله

بودند.

اسقف مسيحيان گفت: من چهره‏هايى را مى‏بينم كه اگر از خداوند بخواهند كوه از جا كنده

شود، كنده مى‏شود.

اگر اين افراد نفرين كنند، يك نفر مسيحى روى زمين باقى نمى‏ماند. لذا از مباهله اعلام

انصراف كرده و حاضر به مصالحه شدند.

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمودند: سوگند به كسى كه مرا پيامبر حقّ قرار داد، اگر مباهله

انجام مى‏گرفت، آن وادى آتش را بر آنان فرو مى‏ريخت.

اين ماجرا، علاوه بر تفاسير شيعه، در منابع معتبر اهل سنّت نيز آمده است. چنانكه علامه

طباطبايى مى‏گويد: ماجراى مباهله را 51 نفر از صحابه به اتّفاق نظر نقل كرده‏اند.

منبع :پرتویی از نور ، حجه الاسلام قرائتی ، صص 56-58

برای تعجیل در فرج صلوات