این روزها …

این روزها با خود می اندیشم چرا خیلی از وقت ها زندگی ما یک روال رو داره خواب و بیداری ، غذا ، آب … و بیهودگی ، گاهی فکر می کنم با ارزشترین کاری که تا حالا انجام دادم چیه ؟ نیمی از عمرم رو اینجوری بیفایده سپری کردم … چرا ما آدما از اعمال خودمون غافلیم ؟ چرا نمی دونیم اومدیم کارهای بزرگ انجام بدیم ؟ یا حداقل یه کار کوچیک تاثیر گذار …

خدایا این احساس پوچی و بیفایده بودن رو با قرار دادن بهترین کار سر راهم از من بگیر خدایا می دانم که می توانم بهترین باشم چون که من :

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک

دو سه روزی قفسی ساخته اند از بدنم

ادامه دارد…