ابا عبدالله بمعنى پدر بندگان خداست و علت و جهت اینكه آنحضرت پدر بندگان خدا شد چند

چیزاست كه ذیلا ذكر مینمائیم.

علت اول
این مسلم است كه اول چیزى  را كه خداى تعالى خلق فرمود نور وجود مبارك محمد بن

عبدالله صلىالله علیه و آله بود كه خودش فرمود :اول ما خلق الله نورى ، و آن روایاتى كه

میگوید :اول ما خلقالله العقل در مجردات است نه در بین تمام اشیاء عالم.

پس بطور قطع میتوان گفت اول خلقت عالم امكان نور مبارك آنحضرت بوده است و در روایات

زیادى گواه بر این مطلب است.

از جمله روایتى است كه علامه مجلسى از حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام نقل میكند

كه : خدابود و هیچ خلقى با او نبود. پس اول چیزى كه خلق كرد نور حبیب خود محمد بود
او را آفرید حسین منى قبل از آنكه آب و عرش و كرسى و آسمانها و زمین و لوح و قلم و

بهشت و جهنم وملائكه و آدم و حوا را بیافریند به چهارصد و بیست و چهار هزار سال .

پس چون نور محمدپیغمبر ما صلى الله علیه و آله راخلق فرمود هزار سال نزد پروردگار خود

ایستاده و اورا بپاكى یادمیكرد، و حمد و ثناى او را مینمود و حقتعالى نظر رحمت بسوى او

داشت و به او فرمود: مراد ومقصود من از خلق عالم تویى ا راده كننده خیر و سعادت تویى .

برگزیده خلق من تویى . حال كهمعلوم شداول ما خلق الله نور وجود مبارك پیغمبر بود، با بیانى

از مرحوم شیخ جعفر شوشترى كهدر كتاب وسایل المحبین دارد میگوئیم حسین علیه السلام

نیز اول ما خلق الله بوده است.

او میفرماید كه پیغمبر خدا فرمود: حسین منى و انا من حسین ، و در روایت دیگر است كه : انا

منحسین و حسین منى . پس وقتى حسین از پیغمبر و پیغمبر از حسین شد باید هر زمان

كه پیغمبربوده حسین نیز بوده باشد.

اگر بگویى كه مراد از حسین منى اینست كه پیغمبر میفرماید حسین از نسل من است و از

منبوجود آمده میگویم این گفته باید خصوصیتى نداشته باشد، بلكه درباره امام حسن

علیه السلام نیز گفتهشود یعنى بفرماید: حسن و حسین منى و انا من حسن و حسین ،

حال آنكه این جمله فقط درباره حضرت حسین علیه السلام گفته شده است و نه درباره امام

حسن علیه السلام.

با این بیانى كه شد میگوئیم اگر خداوند همه موجودات عالم رابه واسطه نور پیغمبر خلق

فرموده بایدبه واسطه حسین هم خلق شده باشد زیرا حسین از پیغمبر و پیغمبر از حسین است .

پس حسین پدرهمه موجودات عالم است و باید به او ابا عبدالله گفته شود.

علت دوم :

ادامه »

آقاى حاج سید احمد زنجانى در كتاب الكلام یجر الكلام از مرحوم آیة الله آقاى حاج شیخ
عبدالكریم حائرى یزدى نقل میكند كه فرمود من و آقاى آقامیرزا على آقا، آقا  زاده میرزاى

شیرازى و آقاسید محمود سنگلجى در سامرا شبى روى پشت بام در خدمت مرحوم آقاى

میرزا محمدتقى شیرازى درس میخواندیم در اثنا درس استاد بزرگ ما مرحوم آقاى سیدمحمد

فشاركى تشریف آوردند در حالی كه آثار گرفتگى و انقباض در بشره اش پیدا بود، معلوم شد

شنیدن خبر بروز وبا در عراق ایشان  رااینگونه منقلب كرده است . فرمود شما مرا مجتهد میدانید؟

عرض كردیم بلى . فرمود عادل میدانید؟عرض كردیم بلى . فرمود من به تمام زن و مرد شیعه

سامراحكم میكنم كه هر یك از ایشان یك فقرهاز زیارت عاشو را  را به نیابت نرجس خاتون

والده ما در امامزمان سلام الله علیه بخوانند و آن مخدره را نزد فرزند بزرگوارش شفیع قرار

دهند كه آنحضرت از خداوندعالم بخواهد كه خدا شیعیان مقیم سامرارا از این بلا نجات دهد.

همینكه این حكم صادر گردید از ترسو بیم همه شیعیان مقیم سامرا حكم رااطاعت كرده

زیارت عاشو رارا به همان دستور خواندند در نتیجهیك نفر در سامرا تلف نشد درصورتیكه هر

روز حدود پانزده نفر از غیر شیعه تلف میشدند.

کاش سهراب این گونه می گفت :

آب را گل نکنید …

شاید از دور علمدار حسین (ع)

مشک طفلان بر دوش

زخم وخون بر اندام ،

می رسد تا که از این آب روان ،

پر کند مشک تهی ، ببرد جرعه آبی

برساند به حرم،

تا علی اصغر بی شیر رباب

نفسش تازه شود و بخوابد آرام …

آب را گل نکنید…..

دیدیم آدم هایی را که از اوضاع و احوال مادی خود بسیار شاکیند و گاها برای ما نیز اتفاق افتاده که آرزوهایی داریم و همیشه میخواهیم روزیمان یشتر باشد ودر این راستا بسیار ناشکری هم میکنیم که اگر من فلان چیز را داشتم چطور میشد و حتی گاهی پا رافراتر می گذاریم و حکمت خدا را زیر سوال می بریم و غافل از آن که پیامبر عزیزمان حضرت محمد (ص) فرمودنند :

«إِنَّ لِكُلِّ امْرِئٍ رِزْقاً هُوَ يَأْتِيهِ لَا مُحَالَةَ فَمَنْ رَضِيَ بِهِ بُورِكَ لَهُ فِيهِ وَ وَسِعَهُ وَ مَنْ لَمْ يَرْضَ لَمْ يُبَارَكْ لَهُ فِيهِ وَ لَمْ يَسَعْهُ إِنَّ الرِّزْقَ لَيَطْلُبُ الرَّجُلَكَمَا يَطْلُبُهُ أَجَلُه

‏هر كس روزى اى دارد كه حتما به او خواهد رسيد. پس هر كس به آن راضى شود، برايش پُر بركت خواهد شد و او را بس خواهد بود و هركس به آن راضى نباشد، نه بركت خواهد يافت و نه او را بس خواهد بود. روزى در پى انسان است، آن گونه كه اجلش در پى اوست.»

اعلام الدين ص 342

چه خوب است به جای این که از نداشته هامان شکایت کنیم داشته را به یاد بیاوریم وخدا را به خاطرش سپاس گوییم.

در حسرت بهار نشستم نیامدی

در خیمه گاه غربت و تنهایی فراق

رنجور و بی قرار نشستم نیامدی

در غم سرای خلوت دل بی تو ای عزیز

با چشم اشکبار نشستم نیامدی

تعجیل در فرج مولا صلوات