آسمانا غرق در گلبوسه کن امشب زمين را
اختران گرديد گوهر رشته حبل المتين را
ماه امشب سجده کن خاک در ام البنين را
تاببيني قرص خورشيد اميرالمؤمنين را

لحظه ها حساس آمد بوي عطر ياس آمد
عيد خير الناس آمد حضرت عباس آمد
عالم از ميلاد او خرم تر از خلد برين شد
**
آمد آن ماهي که شد خورشيد خاوردست بوسش
ني غلط گفتم بود لبهاي حيدر دست بوسش
دختر نيک اختر زهراي اطهر دست بوسش
سيد العشاق فرزند پيمبر دست بوسش
بحردل را گوهرست اين فلک جان را لنگر است اين
تشنگان را ساغر است اين عاشقان را رهبر است اين
عشق هم پابوس آن شيرين لب شور آفرين شد
**
از شب ميلاد دل مي رفت تنها با حسينش
بر زبان نبود الا کلام يا حسينش
گريه کردو خنده زد آمد به دنيا تا حسينش
فاطمه گرداند بر گرد سر مولا حسينش
گفت عباسم فدايت اي دوعالم کربلايت
عاشق آوردم برايت دست او افتد به پايت
سرنوشت اين پسر پيش از ولادت اينچنين شد
**
اي به ثاراللهيان درس وفا تعليم داده
وي در عاشورا ئيان شور قيامت اوفتاده
وي بپاي عشق با لبهاي عطشان سر نهاده
نقش خاک و بر بلندي دو عالم ايستاده
فخر عنوانها تويي تو کعبه جانها تويي يو
بال احسانها تويي تو پير انسانها تويي تو
از تو انسان آشنا با مکتب قرآن و دين شد
**
تيره مي گرديد ز آه تشنگان دنيا به چشمت
شعله مي شد دودمي شد دم به دم دنيا به چشمت
بود از صبح ولادت ظهر عاشورا به چشمت
تيغ آمد،تير آمد،يا به دستت،يا به چشمت
با عدو پيکار کردي با خدا ديدار کردي
جان فداي يار کردي چشم و سر ايثار کردي
تا جدا از تن دو دستت از يسار و از يمين شد

میلاد علمدار حسین مبارک