به این معنا که سطح افکار مردم آنچنان بالا رود که بدانند مثلا «نژاد » یا «مناطق مختلف جغرافیایی » مساله قابل توجهی در زندگی بشریت نیست .تفاوت رنگها ، زبانها وسرزمینها نمی تواند نوع بشر را از هم جدا سازد تعصبات قبیله ای و گروهی باید برای همیشه از میان برود و فکر مسخره آمیز نژاد برتر را به دور انداخت ، مرزهای ساختگی با سیمهای خاردار ، و دیوار هایی همچون دیوار باستانی چین ، نمی تواند انسانهارا از هم دور سازد . بلکه همان گونه که نور آفتاب ونسیم روح بخش ، ابر های باران زا و سایر مواهب ونیروهای جهان طبیعت به مرزها ابدا توجهی ندارند و همه کره ی زمین را دور میزنند و دنیا را عملاَ یک کشور میدانند ، ما انسانها نیز به همین مرحله از رشد فکری برسیم و اگر خوب دقت کنیم میینیم که این طرز تفکر در میان آگاهان و روشنفکران جهان در حال تکوین وتکامل است و روز به روز بر تعداد کسانی که به مساله (جهان وطنی ) می اندیشند افزوده می شود ، لذا مساله زبان واحد و پول وحکومت واحد جهانی علناَ مطرح است.