امروز وقتی کتاب خاطرا تی ا ز زندگی آیت الله مکارم شیرازی را باز کردم اولین چیزی را که 

توجه مرا به خود جلب کرد این نوشته ی این بزرگوار بود :«من در تمام عمر خود چیز با  ارزشی

نیافتم جز آنچه به جنبه های معنوی وارزشهای انسانی منتهی شود ، همه ارزشهای مادی

سراب بود.

انسانها در خوابند ونقش ها بر آبند وکودکان دیروز جوانان امروزند وجوانان امروز پیران فردا   

وپیران ، فردا در بستر خاک آرمیده اند ، چنان که گویی هر گز نبوده اند !…… .»

وما انسانها چگونه خود را اسیر سراب دنیا کرده ایم وازآ ن غافلیم وهمه تلاش وکارهایمان به

این دنیا ختم می شود بدون توجه به این که عمر ما در گذر است وروزی که باید از این   

کاروانسرا بگذریم نزدیک است .

برای تعجیل در فرج صلوات