پیشوای دوم جهان تشیع که نخستین میوه ی پیوند فرخنده ی علی علیه السلام وودختر گرامی

پیامبر اسلام بود ، در نیمه ماه رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه دیده به جهان گشود .

امام حسن مجتبی  نه تنها از نظر علم ، تقوی،زهد وعبادت ،مقامی برگزیده وممتاز داشت،بلکه از

لحاظ بذل وبخشش ودستگیری از  بیچارگان ودرماندگان نیز در عصر خود زبانزد عام وخاص بود.وجود

گرامی آن حضرت آرام بخش دلهای دردمند ، پناهگاه مستمندان وتهیدستان ، ونقطه ی امید

دردمندگان بود. هیچ فقیری از در خانه آن حضرت دست خالی برنمی گشت . هیچ آزرده دلی شرح

پریشانی خود رانزد آن حضرت بازگونمی کرد، جز آن که مرهمی بر دل آزرده ی اونهاده می شد.

گاه پیش از آنکه مستمندی اظهار احتیاج کند کند وعرق شرم بریزد احتیاج اورا برطرف می ساخت

و اجازه نمی داد رنج مذلت سوال را برخود هموار سازد.

این امام بزرگوار گاهی مبالغ  قابل توجهی را ، یکجا به مستمندان  می بخشید ، به طوری که مایه

ی شگفت واقع می شد .نکته ی یک جنین بخشش چشمگیر این است که حضرت مجتبی علیه

السلام با این کار  شخص فقیر را بی نیاز می ساخت واو می توانست این مبلغ ، احتیاجات خود را

برطرف سا زد و زندگی آبرومندانه ای تشکیل بدهد واحیاناَ سرمایه ای برای خود تهیه نماید .

حسن بن علی (ع) تمام توان خویش را در راه  خدا می بخشید . مورخان در شرح زندگانی پر

افتخار آن  حضرت، بخشش بی سابقه وانفاق بسیار بزرگ وبی نظیر ی ثبت کرده اند که در تاریخچه

ی زندگانی هیچ کدام از بزرگان به چشم نمی خورد ونشانه ی دیگری از عظمت نفس وبی اعتنایی

آن حضرت به مظاهر فریبنده ی دنیا است.

نوشته اند :

«حضرت مجتبی (ع) در طول عمر خود دو بار تمام  اموال ودارایی خود را در راه خدا  خرج کرد وسه

بار  ثروت خود را به دو نیم تقسیم کرده وونصف آن را برای خود  نگه داشت ونصف دیگر را در ره خدا

بخشید.»

( اقتباس شده ازسیره ی پیشوایان ،نویسنده : مهدی پیشوایی)

آری اینچنین است که به اولقب کریم اهل بیت را دادند .

میلاد باسعادت امام حسن مجتبی علیه السلام کریم اهل بیت را به محضر آقا امام زمان وتمام

شعیان جهان تبریک عرض می کنم

برای تعجیل در فرج صلوات